Het enige wat een boer kan doen om een dierziekte buiten de deur te houden is om hygiëne de hoogste prioriteit te geven. In de stallen van de varkenshouderij van Sjoerd gebruiken ze verschillende soorten overalls: een blauwe in de stal van de fokvarkens en een rode in de stal van de vleesvarkens. “Niet eens zozeer de interne hygiëne heeft prioriteit, maar we houden alles in de gaten wat van buitenaf komt. Daar zit het meeste gevaar.” De banden van vrachtwagens die op het terrein komen worden bijvoorbeeld eerst grondig ontsmet. Er wordt heel nauw omgegaan met hygiëne om het ontstaan van ziektes zo veel mogelijk te beperken.

 

Het probleem is dat wilde zwijnen vaak de ziekte meebrengen. In Nederland hanteren we een nulstand buiten de gebieden waar wilde zwijnen mogen leven, maar er wordt niet zo actief op ze gejaagd dat die nulstand gehandhaafd wordt. Zodra een zwijn de Afrikaanse varkenspest met zich meedraagt en dichtbij een varkenshouderij kan komen, wordt het gevaarlijk. Dan kan je hygiëne nog zo goed zijn, maar dan lopen de varkens wel een groot risico.

 

Risico van het vak

​

Na de ruiming van een bedrijf, zit de boer met de gebakken peren. Hij krijgt dus wel een vergoeding, maar omdat hij niet gelijk weer nieuwe dieren in zijn stallen mag neerzetten, zijn er geen inkomsten. “Het is fijn dat de varkens worden vergoed tijdens een ruiming, maar mijn maandelijkse kosten lopen wel gewoon door”, zegt Sjoerd. Hij zit met de hypotheek van de stallen en na een paar jaar komen de kosten van het inkopen van nieuwe dieren. Dit noemen ze ‘het ondernemersrisico’. Kan hij dat allemaal wel betalen?